تسلیت رحلت امام خمینی(ره) و قیام خونین پانزده خرداد

سالها مى گذرد حادثه ها مى آیند
انتظار فرج از نیمه خرداد کشم

ساعت 20 / 22 بعداز ظهر روز شنبه 
سیزدهـم خـرداد ماه سـال 1368 لحظه وصال بـود . 

قــلبـى از کار ایستـاد که میلیـونها قلــب را
بـه نور خدا و معنـویت احـیاء کرده بـود . 

بــه وسیله دوربین مخفـى اى که تـوسط دوستان امــام 
در بیمارستان نصب شده بـود روزهاى بیمارى و جریان عمل 
و لحظه لقاى حق ضبط شده است. 

وقتى که گوشه هایـى از حالات معنوى و آرامـش امام 
در ایـن ایـام از تلویزیون پخـش شـد
غوغایى در دلها بر افکند 
که وصف آن جــز با بودن در آن فضا ممکـن نیست . 
لبها دائمـا به ذکـر خـدا در حـرکت بود.

در آخرین شب زندگى و در حالى که چند عمل 
جراحى سخت و طولانى درسن 87 سالگى تحمل کرده بود 
و در حالیکه چندیـن سرم به دستهاى مبارکـش وصل بـود 
نافله شب مى خـواند و قـرآن تلاوت مـى کرد . 

در ساعات آخر , طمانینه و آرامشى ملکـوتـى داشـت 
و مـرتبا شـهادت بـه وحـدانیت خـدا و رسالت پیـامبـر
اکرم (ص) را زمـزمه مـى کـرد و بـا چنیـن حــالتى بـود 
که روحـش به ملکـوت اعلى پرواز کرد . 

وقتى که خبر رحلت امــام منتشر شـد , 
گـویـى زلزله اى عظیـم رخ داده است , 
بغضها تـرکیـد و سرتاسر ایران
و همـه کانـونهایـى کـه در جـهان 
بـا نام و پیام امام خمینـى آشـنا بـودنـد
یــکپارچه گـریستند و بـر سر و سینه زدنـد . 

هیچ قلـم و بیـانـى قـادر نیست ابعاد حـادثه را
و امواج احساسات غیر قابل کنترل مردم را 
در آن روزها تـوصیف کند.